Hillo zijn ervaring als verkeerskundig adviseur

Alweer meer dan twee jaar geleden, begon Hillo bij Xstate als verkeerskundig adviseur. In deze blog vertelt hij meer over zijn werkzaamheden, het beginnen met een nieuwe functie in coronatijd en beschrijft hij een typische werkdag als verkeerskundig adviseur.

Start bij gemeente Groningen

Toen ik in april 2020 bij gemeente Groningen begon, stond het hele land op zijn kop door het coronavirus.

Ik ging bij gemeente Groningen aan de slag gaan als verkeerskundig adviseur, specifiek gericht op de beantwoording en het coördineren van bewonersmeldingen. Dit zijn vragen/klachten die inwoners hebben over het verkeer. Dit is iets wat ik eerder al bij drie andere gemeentes had gedaan. Ik verwachte dus niet al te veel onverwachte situaties…

In tegenstelling tot het land, stond het kantoor van gemeente Groningen niet op zijn kop. In tegendeel, er was geen kop. Naast mezelf en de collega die me inwerkte, heb ik de eerste twee weken op kantoor ongeveer vier anderen gezien. Het is een vreemd gezicht, volledig verlaten gangen van zo’n groot kantoor. Het zou een voorbode zijn voor een vreemde periode waarvan niemand dacht dat die twee jaar zou duren.

De inwerkperiode ging zoals ik inmiddels gewend ben bij gemeenten, de eerste week in het teken van ICT-problemen en iedereen op de verdieping leren kennen. Toen ik had kennis gemaakt met de wel aanwezige collega’s, kon het werk beginnen. Op het account van de collega die me inwerkte, kon ik alvast aan de slag. Na een aantal meldingen beantwoord te hebben, leende ik een fiets om een aantal situaties van dichterbij te bekijken. Bepaald geen straf in op een zonnige lentedag.

Na twee gezellige en productieve weken was het feest voorbij. Iedereen werd geacht zoveel mogelijk thuis te werken. Omdat ik altijd veel buiten de deur was, had het zoeken van een huis na mijn studie geen prioriteit gekregen. Dus daar zat ik dan op mijn zolderkamer, elke dag om 9 uur achter mijn schermpje. Geen gezellige praatjes, geen geouwehoer en zelfs niemand die grapt dat je niet moet vergeten om naar huis te gaan. Het stond in schril contrast met mijn eerdere werkervaringen.

Maar ik zal niet verder uitweiden over hoe het is om in coronatijd een kantoorbaan te hebben, die verhalen zijn er ongetwijfeld al te veel.

Werkzaamheden als verkeerskundig adviseur

Ik kan veel beter vertellen over mijn werkzaamheden, het beantwoorden van meldingen bijvoorbeeld. Ook dit was anders dan anders door de pandemie. Bij de opdracht voor gemeente Groningen ging ik soms naar melders toe om, onder het genot van een bakje koffie, de situatie te bespreken. Dit is vaak de beste manier om een lastige boodschap over te brengen. Je laat zien dat je de tijd neemt voor iemands melding, toont respect voor de melder en geeft de gemeente een persoonlijk gezicht. Doordat dit niet meer kon, werd vooral het beantwoorden van gevoelige meldingen lastiger.

Over deze meldingen gesproken, er zijn veel mensen die, (on)terecht, vinden dat een locatie gevaarlijk is en/of anders ingericht moet worden. Een gemeente heeft uiteraard beperkt geld en tijd. Daarom is het niet mogelijk om alle straten perfect in te richten. Dit is de reden dat de meest onveilige straten vaak als eerste worden aangepast. Het kan dus voorkomen dat een straat niet goed is ingericht, maar dat er pas na een aantal jaren serieus naar gekeken kan worden. Bij een goede uitleg kan dit meestal op begrip rekenen bij de melder van de situatie.

Lastiger wordt het als iemand een straat als onveilig ervaart terwijl deze dat niet is. Deze tegenstelling wordt veroorzaakt door de menselijke reactie op een onveilige situatie. Als iemand een situatie als onveilig ervaart, past diegene het gedrag aan. Het onveilige gevoel maakt het verkeer juist veilig, of beter gezegd het aangepaste gedrag maakt het verkeer veilig. Hierdoor kan het voorkomen dat een subjectief onveilige locatie objectief juist heel veilig is.

Meldingen over dergelijke locaties zijn een stuk lastiger te communiceren. Dit staat immers haaks op de beleving van de melder. Mocht een melder meerdere keren geen genoegen nemen met een antwoord, dan kunnen er in het totaal aardig wat uurtjes in een enkele melding gaan zitten. Het is zelfs een keer voorgekomen dat er allerlei juridische rompslomp en een hoorzitting achterweg kwam. In zo’n geval heeft een gemeente gelukkig juristen in dienst. Deze helpen je in zo’n geval met het voorbereiden en de beantwoording.

Een ander aspect van werken bij de gemeente is natuurlijk het vergaderen en overleggen met collega’s. Anno 2020 ging dit volledig digitaal via MS teams. Ook de één op één gesprekken werden vaak beeldbellen. Dit was voor iedereen wennen. Zoals heel Nederland inmiddels weet, is het toch een stuk lastiger om je lang te concentreren op een scherm met een tiental gezichten, dan in een vergaderruimte vol met collega’s. Gelukkig levert de gemêleerde groep collega’s van de gemeente ook via beeldbellen een zekere vorm van gezelligheid.

Typische werkdag als verkeerskundig adviseur

Een typische dag op kantoor begint door het reizen met de trein altijd op hetzelfde moment. Bij het thuiswerken begint een typische werkdag op het moment dat je klaar bent met je ochtendroutine.

Elke ochtend begint met het lezen en reageren op de binnengekomen mail. Daarna komt het verdelen en toewijzen van de mail in de inbox van de afdeling verkeer van de gemeente. De werkzaamheden hierna hangen voor een groot deel af van de binnengekomen mail. Ik lees bijvoorbeeld aandachtig een reactie van een melder op de beantwoording. Hierna leg ik indien mogelijk nog duidelijker uit waarom ik tot mijn beslissing ben gekomen. Om 13:00 is er overleg met alle verkeerskundigen. Hier kan iedereen vraagstukken voorleggen om met zijn allen over te sparren. voor dit overleg stel ik een lijstje op met een paar punten waar ik graag de input van mijn collega’s over hoor. Tijdens het overleg met collega’s bespreken we ruim een uur een stuk of zes verkeersvraagstukken. Daardoor krijg ik nieuwe inzichten voor het beantwoorden van de vraagstukken die ik heb voorgelegd.

Terwijl ik bezig ben met het uittypen hiervan, wordt ik gebeld door een collega. Hij vraagt zich af bij wie een bepaalde vraag thuishoort. Terwijl ik hem naar de juiste afdeling/collega doorverwijs, zie ik dat er een mail van de wethouder binnengekomen is. Deze vragen krijgen meestal voorrang, omdat er vaak haast bij is. De wethouder heeft een vraag over de snelheid in een bepaalde straat. In Viastat raadpleeg ik de floating car data van deze straat. Deze geanonimiseerde gps data geeft een goed beeld van de snelheid. Wanneer ik de wethouder heb geantwoord met de door hem opgevraagde gegevens, ga ik door met het beantwoorden van bewonersmeldingen. De rest van de dag verloopt rustig, zonder verdere afleiding kan ik verder werken.

Al met al, is de werkdag van een verkeerskundige niet veel veranderd tijdens corona. Wat er vooral anders is, is de communicatie en de manier waarop contact begint en verloopt.